ZNIEKSZTAŁCONY OBRAZ BOGA
: 29 sie 2018, 09:01
Trudności w życiu religijnym u osób z rodzin dysfunkcyjnych
Gdy brak pozytywnych wzorców rodziców uniemożliwił naukę przez naśladowanie.
ZNIEKSZTAŁCONY OBRAZ BOGA
Literatura podaje, że fałszywy, zniekształcony obraz Boga jest podstawowym problemem w religijności DDD (dorosłych dzieci dysfunkcji) i jest fundamentem pozostałych trudności w życiu duchowym.
Według badaczy problemu obraz (pojęcie) Boga u małych dzieci tworzy się w znacznej mierze w oparciu o posiadany obraz rodziców. Dla malutkiego dziecka jego pierwszym „bogiem”, wszechpotężnym, blisko obecnym i podtrzymującym życie, są rodzice. Z czasem informacje na temat rzeczywistego Boga dziecko będzie filtrować przez pryzmat zakodowanego obrazu rodziców.
Chociaż nie ma rodziców doskonałych i bezbłędnych, w zdrowych rodzinach istnieją wystarczające zasoby, by dzieci mogły uczyć się prawidłowej relacji z Bogiem. Natomiast kiedy na skutek dysfunkcji w rodzinie pojawiają się zaniedbania i zranienia psychiczne, delikatny proces tworzenia się obrazu Boga oraz relacja z Nim zostają zaburzone (niektórzy piszą, że trwale).
Osoby pochodzące z rodziny dysfunkcyjnych przenoszą na Boga uczucia pierwotnie odczuwane wobec swoich dysfunkcyjnych rodziców: wściekłość, potrzebę aprobaty, strach, poczucie winy, ale też takie postawy jak manipulację, oszukiwanie, kupczenie (tagowanie się). Nie ufają Bogu i boją się, że zostaną przez Niego skrzywdzone, podobnie jak kiedyś, jako małe i bezbronne dzieci, były zaniedbywane, poniżane, zdradzane czy brutalnie, sadystycznie traktowane.
Trudne a wręcz niemożliwe jest zbudowanie intymnej więzi z osobą nieobecną, czy postrzeganą jako wróg, kat, sędzia, bezwzględny funkcjonariusz nadzorujący przestrzeganie przepisów i karzący za najmniejsze odstępstwa.
W literaturze wyodrębniono pięć głównych zniekształceń obrazu Boga. Jedna osoba DDD może mieć więcej niż jeden fałszywy obraz Boga:
„BÓG” OKRUTNY I KAPRYŚNY
Ten fałszywy obraz Boga jest odwrotnością obrazu Boga, który kocha w sposób bezwarunkowy i absolutny. Występuje u osób, które w dzieciństwie wielokrotnie doznawały brutalnej i nieprzewidywalnej przemocy – najczęściej ze strony ojca. Cierpiące na niego osoby odbierają Boga jako istotę złośliwą, okrutna, nieprzewidywalną, bawiącą się ich kosztem. Taki „Bóg” wywołuje lęk i przerażenie – nie ma przed nim żadnej obrony. Osoby posiadające taki fałszywy obraz Boga odczuwają ogromne trudności w nazywaniu Boga ojcem.
„BÓG” WYMAGAJĄCY I NIEWYBACZJĄCY
Jest to charakterystyczny obraz dla osób, które w dzieciństwie doznały raczej zaniedbania niż przemocy fizycznej. Osoby mające taki obraz „Boga”, stale rozczarowanego nimi, złoszczącego się na nie. Wymagający i niewybaczający „Bóg” stawia wysokie wymagania, nie nagradza sukcesów, bo uważa je za oczywiste, ale nigdy nie zapomina porażek i upadków. Innymi zbliżonym obrazem Boga jest „wielki księgowy”: drobiazgowy, chłodny, pamiętający wszystkie uchybienia i rozliczający ich.
„BÓG” WYBIÓRCZY I NIESPRAWIEDLIWY
Obraz ten występuje u osób DDD, które uważają Boga za okrutnego, kapryśnego, wymagającego i niewybaczającego, ale tylko względem nich samych. Powstaje w wyniku przekonania, że są one inne niż wszyscy i „niewystarczająco dobre”. Osoby mające taki obraz mogą się czuć „wiernymi drugiej kategorii”. Mogą uważać, że Bóg je dyskryminuje, na przykład zsyła im trudniejsze i smutniejsze życie, oraz traktuje je szorstko i surowo.
„BÓG” ODLEGŁY I NIEDOSTĘPNY
Ten fałszywy obraz Boga jest typowy dla osób, w których domu rodzinnym nie było przemocy i restrykcyjnego egzekwowania nadmiernych wymagań, ale rodzice byli emocjonalnie niedostępni. „Bóg” odległy i niedostępny nie jest okrutny, kapryśny, wymagający czy niewybaczający. Jest tylko (i aż) niedostępny, odległy, obojętny. Nawet jeśli opiekuje się swoimi wyznawcami, czyni to z dalekiego dystansu i nie jest aktywnie obecny w ich życiu.
„BÓG” MIŁY ALE ZAGUBIONY
W tym przypadku „Bóg” postrzegany jest jako łagodny i nieudolny. Wydaje się słaby i raczej speszony chaosem panującym w świecie. Jest przeciwieństwem Iśvary – Boga potężnego i wszechmocnego. Osoby mające tak zniekształcony obraz Boga przeżywają trudności z wiarą w Jego wszechmoc. Taki „Bóg” nie może też skutecznie wesprzeć człowieka w jego życiowych trudnościach. Taki „Bóg” jest odbiciem chaosu panującego w rodzinie dysfunkcyjnej, w których rodzice nie potrafią odpowiedzialnie zorganizować własnego życia ani bytu rodziny. Osoby mające obraz miłego, ale zagubionego „Boga” czują się zdane wyłącznie na własne siły i zmuszone samotnie zmagać się z trudnościami życiowymi.
- Katolicki poradnik dla dorosłych dzieci alkoholików - Z opracowania naukowego Krupińskiej, która przebadała jako osoba DDA społęczność chrześcijańską
Gdy brak pozytywnych wzorców rodziców uniemożliwił naukę przez naśladowanie.
ZNIEKSZTAŁCONY OBRAZ BOGA
Literatura podaje, że fałszywy, zniekształcony obraz Boga jest podstawowym problemem w religijności DDD (dorosłych dzieci dysfunkcji) i jest fundamentem pozostałych trudności w życiu duchowym.
Według badaczy problemu obraz (pojęcie) Boga u małych dzieci tworzy się w znacznej mierze w oparciu o posiadany obraz rodziców. Dla malutkiego dziecka jego pierwszym „bogiem”, wszechpotężnym, blisko obecnym i podtrzymującym życie, są rodzice. Z czasem informacje na temat rzeczywistego Boga dziecko będzie filtrować przez pryzmat zakodowanego obrazu rodziców.
Chociaż nie ma rodziców doskonałych i bezbłędnych, w zdrowych rodzinach istnieją wystarczające zasoby, by dzieci mogły uczyć się prawidłowej relacji z Bogiem. Natomiast kiedy na skutek dysfunkcji w rodzinie pojawiają się zaniedbania i zranienia psychiczne, delikatny proces tworzenia się obrazu Boga oraz relacja z Nim zostają zaburzone (niektórzy piszą, że trwale).
Osoby pochodzące z rodziny dysfunkcyjnych przenoszą na Boga uczucia pierwotnie odczuwane wobec swoich dysfunkcyjnych rodziców: wściekłość, potrzebę aprobaty, strach, poczucie winy, ale też takie postawy jak manipulację, oszukiwanie, kupczenie (tagowanie się). Nie ufają Bogu i boją się, że zostaną przez Niego skrzywdzone, podobnie jak kiedyś, jako małe i bezbronne dzieci, były zaniedbywane, poniżane, zdradzane czy brutalnie, sadystycznie traktowane.
Trudne a wręcz niemożliwe jest zbudowanie intymnej więzi z osobą nieobecną, czy postrzeganą jako wróg, kat, sędzia, bezwzględny funkcjonariusz nadzorujący przestrzeganie przepisów i karzący za najmniejsze odstępstwa.
W literaturze wyodrębniono pięć głównych zniekształceń obrazu Boga. Jedna osoba DDD może mieć więcej niż jeden fałszywy obraz Boga:
„BÓG” OKRUTNY I KAPRYŚNY
Ten fałszywy obraz Boga jest odwrotnością obrazu Boga, który kocha w sposób bezwarunkowy i absolutny. Występuje u osób, które w dzieciństwie wielokrotnie doznawały brutalnej i nieprzewidywalnej przemocy – najczęściej ze strony ojca. Cierpiące na niego osoby odbierają Boga jako istotę złośliwą, okrutna, nieprzewidywalną, bawiącą się ich kosztem. Taki „Bóg” wywołuje lęk i przerażenie – nie ma przed nim żadnej obrony. Osoby posiadające taki fałszywy obraz Boga odczuwają ogromne trudności w nazywaniu Boga ojcem.
„BÓG” WYMAGAJĄCY I NIEWYBACZJĄCY
Jest to charakterystyczny obraz dla osób, które w dzieciństwie doznały raczej zaniedbania niż przemocy fizycznej. Osoby mające taki obraz „Boga”, stale rozczarowanego nimi, złoszczącego się na nie. Wymagający i niewybaczający „Bóg” stawia wysokie wymagania, nie nagradza sukcesów, bo uważa je za oczywiste, ale nigdy nie zapomina porażek i upadków. Innymi zbliżonym obrazem Boga jest „wielki księgowy”: drobiazgowy, chłodny, pamiętający wszystkie uchybienia i rozliczający ich.
„BÓG” WYBIÓRCZY I NIESPRAWIEDLIWY
Obraz ten występuje u osób DDD, które uważają Boga za okrutnego, kapryśnego, wymagającego i niewybaczającego, ale tylko względem nich samych. Powstaje w wyniku przekonania, że są one inne niż wszyscy i „niewystarczająco dobre”. Osoby mające taki obraz mogą się czuć „wiernymi drugiej kategorii”. Mogą uważać, że Bóg je dyskryminuje, na przykład zsyła im trudniejsze i smutniejsze życie, oraz traktuje je szorstko i surowo.
„BÓG” ODLEGŁY I NIEDOSTĘPNY
Ten fałszywy obraz Boga jest typowy dla osób, w których domu rodzinnym nie było przemocy i restrykcyjnego egzekwowania nadmiernych wymagań, ale rodzice byli emocjonalnie niedostępni. „Bóg” odległy i niedostępny nie jest okrutny, kapryśny, wymagający czy niewybaczający. Jest tylko (i aż) niedostępny, odległy, obojętny. Nawet jeśli opiekuje się swoimi wyznawcami, czyni to z dalekiego dystansu i nie jest aktywnie obecny w ich życiu.
„BÓG” MIŁY ALE ZAGUBIONY
W tym przypadku „Bóg” postrzegany jest jako łagodny i nieudolny. Wydaje się słaby i raczej speszony chaosem panującym w świecie. Jest przeciwieństwem Iśvary – Boga potężnego i wszechmocnego. Osoby mające tak zniekształcony obraz Boga przeżywają trudności z wiarą w Jego wszechmoc. Taki „Bóg” nie może też skutecznie wesprzeć człowieka w jego życiowych trudnościach. Taki „Bóg” jest odbiciem chaosu panującego w rodzinie dysfunkcyjnej, w których rodzice nie potrafią odpowiedzialnie zorganizować własnego życia ani bytu rodziny. Osoby mające obraz miłego, ale zagubionego „Boga” czują się zdane wyłącznie na własne siły i zmuszone samotnie zmagać się z trudnościami życiowymi.
- Katolicki poradnik dla dorosłych dzieci alkoholików - Z opracowania naukowego Krupińskiej, która przebadała jako osoba DDA społęczność chrześcijańską