Aha * = 1 ind. (Jako cząstki implikuje stwierdzenie, afirmacji, pewności, & c..) Na pewno, na pewno
Artha = (artykuły?) pieniądze narzędzie, rzecz, przedmiot, obiekt zmysłów, substancja, bogactwo, majątek, bogactwo, pieniądze, cel, znaczenie, obiekt, zysk, bogactwo, majątek, pieniądze, rzecz.
Bhoga - przyjemność, jedzenie, karmienie. Przyjemność seksualna. Przeżywanie, uczucie, postrzeganie (przyjemności i bólu). Profit, użyteczność, korzyść, przyjemność, rozkosz. Każdy obiekt przyjemności (jak jedzenie, festiwal, posiadanie, własność, bogactwo, dochód. Wynajem, płace.
bhogarataH = oddając się przyjemności tego świata
Daa = (v), otrzymując
Daana = akt dawania (danina?)
Daanika = mfn. odnosząca się do prezentu (podarunek?)
Divo - Cud, czy "cudownie zstąpił z nieba". (Dziwo?)
divya = boski, boskie, niebiańskie, niebieskie. Nadprzyrodzone, cudowne, magiczne.
Gadati - powiedzieć (gadać?)
Garbha - łono. Wewnątrz, w środku, wewnątrz, płód lub embrion, dziecko, potomstwo. (Garb, garbić się)
garbhaM = ciąża
Giri = góra
Graama - wieś, osada (gromada?, gromadzić?, zgromadzenie?, pogrom?)
Haa - wykrzyknik wyrazem bólu, gniewu, zdumienia, zadowolenia
Sanskryt w języku polskim
-
- Posty: 4936
- Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
- Lokalizacja: Kraków
- Kontakt:
Re: Sanskryt w języku polskim
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada
Re: Sanskryt w języku polskim
O podobieństwie pomiędzy sanskrytem, a językami bałtosłowiańskimi trochę pisaliśmy w innym wątku. http://forum.nama-hatta.pl/viewtopic.php?f=7&t=132
Podałem tam m.in.:
1. tāta: tata, ojciec; tak nazywano z szacunkiem starszych, jak widać pierwsze słowa jakie poznają polskie dzieci są sanskryckie, do tego dodać mama: mā, a może i „am, am” (ām znaczy tak ) ;
2. Nie tylko nasze dzieci, ale i ulica gada w sanskrycie, a nie "po łacinie" ;. Przedrostek „ku” znaczy „zło, grzech, brak, pogarszanie się, obniżanie wartości”. Stąd kupuruşa: zły mężczyzna, kurūpa: brzydki, kustrī: zła kobieta. B.A. Uspieński zwraca uwagę na związek kury z weselem (np. w pieśniach weselnych) i aktem płciowym: rosyjskie kurica: macica, kurat’, kuru pestrit’: spółkować i rozwiązła kobieta: kurva.
3. Przeciwieństwem jest „su” w złożeniach oznaczające „dobroć”, „piękno”, „doskonałość”, „szczęście” jak w sūrya, sundaram (piękny), a w polskim słońce.
4. val: obracać się, przewalić, walać się, kręcić się wokół, być otoczonym, stąd wał; velam: ogród (coś ogrodzonego), gaj, u Słowian Wela to kraina w zaświatach, niebo; velā: czas;
5. mantŗ: mądry, irańskie modran, znawca mantr, a zatem mądry jest ten, kto zna mantry
6. manth: ubijać masło, mącić, stąd mątew
7. skhal: potknąć się, runąć, zejść z właściwej drogi, popełnić błąd, stąd polskie kalać, kał; skhalita: pijany, błąd, trzęsący się, oszustwo
8. akşi : greckie okos, okkos, polskie oczy, oko;
9. smi: śmiać się,
10. vam: wymiotować, porównaj angielskie vomit,
11. sūpah: zupa,
Pisałem jednak również:
Co do Radziszewa to trudno przekonywująco orzec, czy pochodzi od Radhy. W panteonie bogów słowiańskich pojawia się Rada o czym pisaliśmy w wątku rodzimowierczym. Lecz równie dobrze być może założyciel grodu nazywał się Radzisz tak jak Krakowa mógł nazywać się Krak, czy Bolkowa książę Bolko.
A także tutaj: http://forum.nama-hatta.pl/viewtopic.ph ... 4&start=10
W Polsce mieliśmy conajmniej dwóch hiper-patriotów, którzy wywodzili ludzkość...od Polaków. Jeden nazywał się Dębołęcki, był lisowczykiem, znał podobno prawie dziesięć języków. Uważał, że Adam i Ewa mówią po polsku. Drugim był świetny rzeźbiarz i rodzimowierca na swój sposób Stanisław Szukalski. W jego domu w Stanach wiele czasu w dzieciństwie spędził Leonardo di Caprio. Był twórcą teorii Maciowej. Język polski jest mową z której pochodzą inne języki. Obaj opracowywali bogatą etymologię mającą udowodnić ich przekonania.
Piszę to po to, żeby pokazać, że nasze skojarzenia często mogą nas gubić. Stąd warto je weryfikować.
Panowie ! Nie uprawiajmy etymologii naiwnej tylko po to, aby udowodnić, że język polski z sanskrytu pochodzi !
Tak jak Stephen Knapp (Nandanandana das) w swojej książce "Proof of Vedic Culture's Global Existence" (Dowód na globalne istnienie kultury wedyjskiej) cytuje Oak'a, sędziwego już Indusa, który nawet w nazwie Białego Domu dopatruje się dziedzictwa wedyjskiego: "w dawnych czasach, pałac króla był zaprojektowany jako Dhvala Gruha [powinno być chyba "grha"?], co dosłownie tłumaczy się jako Biały Dom. (str.71) Informacje o Polsce, wymyślone etymologie np. nazwy Częstochowa, znajdują się w rozdziale " Niemcy" !
Zmiany języka dokonują się według pewnych zasad, w określonym czasie i przestrzeni. Skojarzenia są pomocne, ale ostatecznie potrzebne jest uwierzytelnienie takiego rozumowania etymologicznego. Wskazanie jeśli nie pewności, to racjonalnego prawdopodobieństwa. Jaki mamy dowód na powiązanie nazwy rzeki Wisła/ Vistula z Wisznu ? A może wiśnia też ? Wisieć ? Wisłoka? Wisarionowicz Stalin ? Pistolet Wis ?
Podałem tam m.in.:
1. tāta: tata, ojciec; tak nazywano z szacunkiem starszych, jak widać pierwsze słowa jakie poznają polskie dzieci są sanskryckie, do tego dodać mama: mā, a może i „am, am” (ām znaczy tak ) ;
2. Nie tylko nasze dzieci, ale i ulica gada w sanskrycie, a nie "po łacinie" ;. Przedrostek „ku” znaczy „zło, grzech, brak, pogarszanie się, obniżanie wartości”. Stąd kupuruşa: zły mężczyzna, kurūpa: brzydki, kustrī: zła kobieta. B.A. Uspieński zwraca uwagę na związek kury z weselem (np. w pieśniach weselnych) i aktem płciowym: rosyjskie kurica: macica, kurat’, kuru pestrit’: spółkować i rozwiązła kobieta: kurva.
3. Przeciwieństwem jest „su” w złożeniach oznaczające „dobroć”, „piękno”, „doskonałość”, „szczęście” jak w sūrya, sundaram (piękny), a w polskim słońce.
4. val: obracać się, przewalić, walać się, kręcić się wokół, być otoczonym, stąd wał; velam: ogród (coś ogrodzonego), gaj, u Słowian Wela to kraina w zaświatach, niebo; velā: czas;
5. mantŗ: mądry, irańskie modran, znawca mantr, a zatem mądry jest ten, kto zna mantry
6. manth: ubijać masło, mącić, stąd mątew
7. skhal: potknąć się, runąć, zejść z właściwej drogi, popełnić błąd, stąd polskie kalać, kał; skhalita: pijany, błąd, trzęsący się, oszustwo
8. akşi : greckie okos, okkos, polskie oczy, oko;
9. smi: śmiać się,
10. vam: wymiotować, porównaj angielskie vomit,
11. sūpah: zupa,
Pisałem jednak również:
Co do Radziszewa to trudno przekonywująco orzec, czy pochodzi od Radhy. W panteonie bogów słowiańskich pojawia się Rada o czym pisaliśmy w wątku rodzimowierczym. Lecz równie dobrze być może założyciel grodu nazywał się Radzisz tak jak Krakowa mógł nazywać się Krak, czy Bolkowa książę Bolko.
A także tutaj: http://forum.nama-hatta.pl/viewtopic.ph ... 4&start=10
W Polsce mieliśmy conajmniej dwóch hiper-patriotów, którzy wywodzili ludzkość...od Polaków. Jeden nazywał się Dębołęcki, był lisowczykiem, znał podobno prawie dziesięć języków. Uważał, że Adam i Ewa mówią po polsku. Drugim był świetny rzeźbiarz i rodzimowierca na swój sposób Stanisław Szukalski. W jego domu w Stanach wiele czasu w dzieciństwie spędził Leonardo di Caprio. Był twórcą teorii Maciowej. Język polski jest mową z której pochodzą inne języki. Obaj opracowywali bogatą etymologię mającą udowodnić ich przekonania.
Piszę to po to, żeby pokazać, że nasze skojarzenia często mogą nas gubić. Stąd warto je weryfikować.
Panowie ! Nie uprawiajmy etymologii naiwnej tylko po to, aby udowodnić, że język polski z sanskrytu pochodzi !
Tak jak Stephen Knapp (Nandanandana das) w swojej książce "Proof of Vedic Culture's Global Existence" (Dowód na globalne istnienie kultury wedyjskiej) cytuje Oak'a, sędziwego już Indusa, który nawet w nazwie Białego Domu dopatruje się dziedzictwa wedyjskiego: "w dawnych czasach, pałac króla był zaprojektowany jako Dhvala Gruha [powinno być chyba "grha"?], co dosłownie tłumaczy się jako Biały Dom. (str.71) Informacje o Polsce, wymyślone etymologie np. nazwy Częstochowa, znajdują się w rozdziale " Niemcy" !
Zmiany języka dokonują się według pewnych zasad, w określonym czasie i przestrzeni. Skojarzenia są pomocne, ale ostatecznie potrzebne jest uwierzytelnienie takiego rozumowania etymologicznego. Wskazanie jeśli nie pewności, to racjonalnego prawdopodobieństwa. Jaki mamy dowód na powiązanie nazwy rzeki Wisła/ Vistula z Wisznu ? A może wiśnia też ? Wisieć ? Wisłoka? Wisarionowicz Stalin ? Pistolet Wis ?
Wierzę w las, wierzę w łąkę i w noc w czasie której rośnie zboże (Thoreau)